22.02.12

W tym świecie nikomu nie można ufać. Każdy jest wrogiem każdego, i nikt nie pomaga drugiej osobie, by poprawić sobie humor. Nikt nie potrafi tak naprawdę kochać. Nikt nie potrafi nas kochać. Nas - ludzi. Każdy tylko marudzi, każdy tylko doszukuje się drugiego dna nawet wtedy, kiedy tego dna nie ma! Nikt nie potrafi się pogodzić z porażką. Nikt. Ciągłe kłótnie, awantury. Nie ma żadnej zmiany. Co skłania nas do takich refleksji? Życie? A może ludzie? Jeśli jednak nie, to co? Okropności na tym świecie jest bez umiaru. Nienawiści i cierpienia jest porażająco dużo. Ludzie są dla siebie okropni, ale to życie ich tego nauczyło. Każdy jest dla siebie nauczycielem. Każdy potrafi dogłębnie zranić. A jeśli tego nie potrafi, to tego się uczy. Zamiast doceniać to, że nie jest wredny z natury, to on się tego uczy! Chcąc zaimponować negatywami, zapadamy się w sobie i zanim się obejrzymy... Już nie ma dla nas ratunku. Nawet teraz. Nawet teraz, kiedy to czytasz, ten bełkot... Już nie ma dla ciebie ratunku. Jest wielka przepaść i ty w niej.