03.05.15

   Oszalałe, oszalałe, oszalałe ptaki, oszalałe dłonie, my-stojąc-nad-przepaścią. Chwytam w dłonie koniec sukienki i lekko podnoszę, kręcę się, mała maleńka dziewczynka, mała malutka księżniczka. Wszystko już się rozmywa, las jako bezkształtna czarna masa, serce rozrośnięte w piersi do niebotycznych rozmiarów - uwiera, boli, bije bardzo nierówno. 
   Oszalałe, oszalałe, takie oszalałe. Chciałabym być Żydówką, co swojego Małego Chłopca tuli do zimnej piersi. Która chowa się po zniszczonych kamienicach, która na spotkanie z Małym Ołowianym Żołnierzykiem wkłada swoją najlepszą sukienkę. Która w nocy budzi się z krzykiem, ale wszystko dobrze, wszystko jest dobrze. Która robi lalki. 

Dzisiaj nad jeziorem chcę pochwycić w dłonie to szczególne odbicie drzew. Chcę zobaczyć to ważne, tak mocno ważne światło. Zapomnieć.